Dag 21
Vanmorgen weer naar de GoodFood&Wine show geweest.'s Middags zijn we even weggevlucht om iets leuks te gaan doen. Samen met Marjolein zijn we afgezet bij Ushaka, lekker aan het strand. Het was super mooi weer dus we zijn maar met een lunch en een cocktial begonnen. Het restaurant had een pier de zee in lopen waar je echt super leuk kon zitten! Hier hebben we dus zeker van genoten. Vervolgens zijn we naar Seaworld geweest, dit hoorde nog bij Marjoleins verjaardagscadeau. Het was niet geen heel bijzonder park maar het was mooi weer en de dolfijnenshow was erg leuk!
Om 18.00u moesten we weer terug naar de show om alles op te ruimen en in te laden. We hebben zo gigantisch veel eten gedoneerd gekregen dat het flink tillen was. Maar volgens de staff hadden wij 'Dutch power' dus moest het goedkomen. Na alles bij de show te verzamelen en in te laden, moest het er bij Bobbi Bear allemaal weer uit. Het was echt gigantisch veel! Ook wij mochten een doos meenemen dus hebben we allemaal lekker dingen uitgezocht en heb ik diezelfde avond nog lekker gamba's staan bakken!

Dag 22
Vandaag kregen we de ochtend vrij omdat we gister tot laat hadden gewerkt. Maar helaas... Om kwart voor 9 (Mar was net gedoucht en ik was het meisje eten aan het geven) werden we gebeld of we in 10 minuten klaar konden zijn.. Tuurlijk! Het bleek dat ze ons nodig hadden om mee te gaan naar een ziekenhuis. Het ging om een jongetje dat vroeger geopereerd is en sindsdien nog veel last van zijn buik heeft. Na eerst gewacht te hebben om het dossier te krijgen (a 1,5 uur) mochten we naar de dokter. Helaas mochten we niet bij het gesprek zijn en heeft de dokter het jongetje en de moeder een beetje afgescheept en kregen we niet de scan waar we op hoopte. We gaan dus zeker nog een vervolgafspraak maken en dan zorgen dat we wel mee naar binnen mogen!
Eenmaal terug op Bobbi Bear was er een zaak binnengekomen. Het ging om een moeder en twee kinderen, een 11 maanden oud jongetje en een 3 weken oud meisje. De moeder dreigde het meisje door het toilet te spoelen omdat ze haar niet wilde. Dit had ze vertelt aan haar nicht en die heeft de community worker gebeld die vervolgens Bobbi Bear heeft ingeschakeld. De moeder wilde alleen het meisje afstaan en de jongen houden. Bobbi Bear ging hier niet mee akkoord en vonden dat als je het ene kind iets aan wilde doen je ook niet kon zorgen voor de andere. Na een lange strijd heeft de moeder beide kinderen afgestaan in ieder geval voor 1 nachtje. Daar zaten we dan opeens met twee kleine kinderen. luiers, babymelk, rompertjes en knuffels.. Allereerst zijn we langs de dokter gegaan voor een regular check-up om te kijken hoe het met ze ging. Met het meisje ging alles goed, maar heeft wel 8x voeding per dag nodig. De jongen heeft een flinke verkoudheid/infectie en kreeg de nodige medicatie. Na een flinke schrobbeurt waren de kinderen ook weer een beetje schoon. Vervolgens lekker mee naar huis genomen. Het jongetje was heel zoet, alleen erg gehecht aan Marjolein. Zodra ze hem losliet was het huilen geblazen. Hij had wel goed gegeten en ging lekker op tijd naar bed. De baby had iets meer aandacht nodig maar ook dat ging goed. 's Nachts hadden we babyshifts gemaakt, iedereen paste 2 uur op der. Ze slaapt namelijk niet echt goed alleen, dus je moet er vaak even in slaap wiegen. De nacht ging erg goed, behalve dan dat ik maar 2 uurtjes had geslapen (respect voor iedereen met een kleine!)

Dag 23
Na een nacht met maar weinig slaap, was de dag weer aangebroken. Vandaag zouden we horen wat er met de kinderen ging gebeuren. De social welfare (meest te vergelijken met kinderbescherming) zou om 09.00u bij Bobbi Bear zijn, zo ook de moeder, community worker en getuigen. Iedereen was er ook behalve social welfare, maar dat scheen geen verassing te zijn. Die leveren zo slecht werk dat niemand er vertrouwen in heeft. Ik zat met de baby in dezelfde ruimte als de moeder, maar ze gaf de baby geen blik! Het interesseerde der niks dat ik haar had, voeding gaf, verschoonde, etc. Uiteindelijk rond 14.00 kwamen ze binnen. Ze gingen in gesprek met de moeder en haar zus. Na een lang gesprek en veel heen en weer geloop werd besloten dat het jongetje terug moest. Ze vonden wel dat zijn moeder er niet voor kon zorgen dus hij moest naar zijn tante, maar die woont naast de moeder dus dat slaat nergens op! Het was heel oneerlijk, ze zijn gewoon te lui om een case te openen, want dat kost veel papierwerk en tijd. De baby mag nog 1 nachtje blijven en dan word er verder onderzoek gedaan, niemand geloofd dit maar ze willen gewoon uitstel. We moeten dat dus morgen maar weer afwachten. Vanacht hebben de twee andere meiden voor de baby gezorg, zodat Mar en ik wat konden bijslapen. Maar nu is het 04.30uur en heb ik het even van hun overgenomen zodat zij nog wat kunnen slapen. Goed moment om mijn blog weer bij te schrijven!

Zoals jullie kunnen lezen is het echte werk in Afrika wel begonnen. Zo oneerlijk als wij het vinden wat er met dit jongetje is gebeurd, daar dealen ze bij Bobbi Bear wekelijks mee en strijden ze al 40 jaar voor verandering, maar helaas.. Laten we met z'n allen duimen voor dit kleine baby meisje wat hier heerlijk naast me ligt te slapen.

Heel veel liefs,
Vicky