Dag 37
Vandaag eindelijk een keer een counseling met een Bobbi Bear gezien. Echt cool! Het was een case van een jongetje van drie jaar oud die misbruikt is door een familielid van zijn vader. De ouders wonen niet meer samen en het jongetje gaat geregeld naar zijn vader toe. Hij was echt super slim voor een driejarige, echt goed. Hij wist goed te vertellen wat er door wie gedaan was. Op de beer kraste hij rond de anus, verder kon die niet meer tekenen. Zijn moeder was helemaal in tranen, was echt zielig. Het grootste probleem bij deze case was dat de vader de moeder de schuld geeft van het misbruik en snapt niet dat het jongetje niet naar zijn vader wil. Elke keer als het jongetje door zijn vader opgehaald wordt vraagt hij of die meneer er ook is, echt zo traumatisch voor het kind! Gelukkig is de moeder naar Bobbi Bear gekomen voor counseling en wordt er nu actie ondernomen. Er wordt ook contact opgenomen met de politie zodat er een rechtszaak gestart kan worden. Helaas ga ik dat niet meer meemaken, maar het was mooi om deze manier van counseling nog mee te maken!

Dag 38
De laatste echte werkdag.. Morgen ga ik Jeff al ophalen van het vliegveld en hebben we een afscheid biJ Bobbi Bear. Om de zorg voor de baby goed over te dragen ben ik maar een manual gaan schrijven over de zorg van de baby. Wanneer eten, in bad, welke kleren, etc.. Was wel leuk om te doen. 's Middags nog onverwachts op call out gegaan. Ik werd meegevraagd door Thuli (Child Safety Officer) and Captain (politieagente van een speciaal kindermisbruik team). Er was door een arts van een private hospital gebeld over een 8-jarig meisje dat vermoedelijk misbruikt werd. Ze was al meerdere malen opgenomen met ernstige urinewegproblemen. Nu was ook haar schaambeen gebroken, dus trok de dokter aan de bel. Met zijn 3-en gingen we naar het meisje toe. Allereerst moesten we toestemming vragen aan de moeder om met het meisje te praten, gelukkig kregen we die en konden we met het meisje in gesprek. Het was al snel duidelijk dat ze erg bang was, bang om iets te doen waar ze problemen mee zou krijgen. Met behulp van de beer hebben we wel wat informatie uit haar gekregen, ze wordt wel degelijk misbruikt, de dader verbergt ze nog. We hebben het interview niet heel lang gehouden, je zag echt dat het meisje het moeilijk had. Later in gesprek met haar moeder en vader hebben we hun verplicht het meisje naar Bobbi Bear te brengen voor verdere counseling, zaterdag is de eerste, helaas kan ik hier niet meer bij zijn. In overleg met de dokter hebben we besloten het meisje nog een nacht ter observatie in het ziekenhuis te laten, op die manier kunnen ze wat meer te weten komen over de situatie van het meisje en of ze wel veilig is thuis.
's Avonds als afsluiting met de meiden uit eten geweest bij The View. Echt een super luxe restaurant (3 gangen en flessen wijn voor 20 euro!!!) met super mooi uitzicht. Een goede afsluiting!

Dag 39
Laatste dag... 's Ochtends Jeff en Bert (vriend van Marjolein) opgehaald van het vliegveld.. Jeeejj! En Jeff mocht gelijk na een lange vlucht het links rijden doorstaan. Na af en toe de ruitenwissers in plaats van het knipperlicht aan te doen zijn we toch weer veilig in Amanzimtoti aangekomen. Eerst even laten zien waar ik zes weken heb gewoond en vervolgens op naar Bobbi Bear. Uiteraard eerst de baby laten zien, ben er zo trots op! Vervolgens Jeff aan iedereen voorgesteld, ze waren maar wat geinteresseerd en alle gesprekken draaide uit op de Lebhola (bruidschat). Hoeveel koeien hadden ze voor ons over? Anders mochten we niet mee. Was heel leuk om Jeff Bobbi Bear te laten zien, het is echt mijn thuis geworden. Helaas werd de sfeer al snel wat minder, het echte afscheid ging toch echt komen. Jackie begon met iedereen te bedanken en iets persoonlijk te vertellen bij iedereen, gevolgd door de rest van de staff. Michelle (degene die zes weken op ons gelet heeft) had ook nog wel een emotioneel praatje. Uiteindelijk sloot Queen (Eureka) het verhaal af en kregen we een Certificate of Appreciation. Echt mooi! Daarna nog heel veel knuffels en tranen. Het was ook echt heel moeilijk om de baby los te laten.. Ik weet zeker dat ze goed voor haar zullen zorgen, maar ik weet niet voor hoelang ze die kans krijgen en wanneer ze weg moet. Ook afscheid nemen van het andere meisje was niet makkelijk, maar gelukkig is zij zo vrolijk dat je wel om haar moet lachen! Gelukkig hou ik nog contact met Michelle over het meisje en de baby. Rond half 3 toch echt naar de auto om weg te rijden. Jeff had per ongeluk nog de speen van de baby vast, dus ik moest nog een keertje terug ;-) Kon ik er nog heel eventjes zien!
Het was een mooi en emotioneel afscheid, maar het is duidelijk.. Ik ben hier niet voor niks geweest.